Work-life balance

Czym tak naprawdę jest równowaga między życiem zawodowym, a prywatnym?

Najprościej mówiąc – jest to równowaga pomiędzy pracą, a życiem osobistym. Ale nie można tego oddzielić, praca czy nauka jest częścią naszego życia i ich znaczenie zmienia się na różnych etapach życia. Lepiej jest myśleć o harmonii, która przyczynia się do ogólnego zadowolenia z życia. Wiele osób od dawna woli pracę od życia osobistego i odpoczynku, co może prowadzić do wielu problemów osobistych, a nawet wypalenia zawodowego.

Jak poprawić równowagę między życiem zawodowym, a prywatnym?

Podstawą jest szczera odpowiedź na pytanie, jakie są nasze aktualne priorytety życiowe. To na nie należy zwracać uwagę, a nie starać się robić wszystko i być we wszystkim perfekcyjnym. Nie da się być jednocześnie idealnym menedżerem,  pełnoetatową mamą i realizować wolontariat. Ważne jest, aby znaleźć czas na odpoczynek, sen i dbanie o siebie, a nie tylko o innych. A jeśli czujesz, że „musisz” ciężko pracować, postaraj się poszukać skąd to uczucie pochodzi i co znaczy, że ”musisz” pracować. Psychoterapia może być przydatna. Techniki zarządzania czasem mogą również pomóc w organizacji pracy i życia rodzinnego.

Jakie są podstawowe zasady zarządzania czasem?

Niezbędna jest motywacja, bez niej zmiany w zarządzaniu czasem są trudne. Na początku należy uświadomić sobie, co robimy, dlaczego i ile czasu nam to zazwyczaj zajmuje. Następnie zastanowić się, co można ograniczyć lub oddelegować. Stworzyć mapę naszych „pożeraczy czasu” i zastanowić się jak możemy je wyeliminować. Następnie należy zaplanować, kiedy i co będziemy robić. To, co zaplanowaliśmy, musi być w miarę możliwości przestrzegane. Pomagają w tym techniki koncentracyjne. Konieczne jest również wyznaczenie czasu na odpoczynek i przerwę. Żadna technika zarządzania czasem nie jest idealna, musimy znaleźć to, co nam najbardziej odpowiada

Jak objawia się pracoholizm?

Pracoholik przedkłada pracę nad wszystko inne, tylko praca daje takiej osobie poczucie sensu i przydatności. Zapewnia sobie wysoką wydajność i często wymaga jej od innych. Pracoholik nie ma hobby, ogranicza czas spędzany z rodziną czy przyjaciółmi. Kiedy nie pracuje, może czuć się winny. Pracoholik zazwyczaj pracuje, aby zrekompensować sobie wewnętrzny problem, brak relacji, brak wiary w siebie itp. Pracoholizm często prowadzi do zespołu wypalenia zawodowego.

Jak leczy się pracoholizm?

Kluczowa jest motywacja, pracoholik musi być świadomy swojego uzależnienia i chcieć coś z tym zrobić. Ważnym elementem leczenia jest psychoterapia, która pomaga zrozumieć przyczyny uzależnienia, przewartościować priorytety i poszukać innych źródeł wewnętrznej satysfakcji. Konieczne jest ograniczenie aktywności zawodowej, wzmocnienie relacji społecznych, znalezienie nowych lub odnowienie dotychczasowych zainteresowań. W poprawie pomogą również techniki relaksacyjne i ogólnie zdrowy styl życia. Jest to proces długotrwały i dobrze jest nie przechodzić przez to samemu.