Nie martw się. Niezależnie od tego, czy potrzebujesz tylko częściowej zmiany stylu życia, rozważenia starego sposobu myślenia, czy też podróży w głąb swojej duszy w celu wyleczenia depresji, jest to uleczalna choroba.
Depresja to choroba należąca do grupy zwanej zaburzeniami nastroju. Jeśli zły nastrój nie poprawia się przez dwa tygodnie, może przerodzić się on w łagodną depresję.
Depresja może być endogenna (również „wewnętrzna” lub „prawdziwa”) lub egzogenna (lub „reaktywna”). Przyczyny depresji endogennej są trudniejsze do wykrycia, ponieważ są ukryte w nas samych. Wynika to z braku równowagi środowiska chemicznego w mózgu, która może być zarówno wrodzona, jak i nabyta w trakcie życia. Ten rodzaj depresji jest zwykle leczony lekami przeciwdepresyjnymi.
Depresja egzogenna może być spowodowana długotrwałym lub nadmiernym stresem (nawet wypalenie może przerodzić się w depresję), ciężkimi wydarzeniami życiowymi lub traumą. Jednak przebieg depresji bywa podobny, niezależnie od tego, skąd wzięła się choroba.
Depresję można również podzielić na łagodną, umiarkowaną i ciężką. W przypadku nieleczonej depresji stan pacjenta pogarsza się i pogłębiają się stany depresyjne. Skutkiem takich warunków może być całkowite zaniedbanie siebie i bliskich lub brak chęci do życia.
Najczęstsze objawy depresji to obniżony nastrój, zmęczenie i utrata zainteresowania rzeczami, które kiedyś nas uszczęśliwiały. Osoby cierpiące na depresję często doświadczają również zaburzeń snu, zmian masy ciała i apetytu. Pojawiają się również myśli prowadzące do poczucia winy i rozpaczy.
Stany depresyjne są zwykle najintensywniejsze rano.
Oprócz głębokiego smutku depresja bardzo często objawia się psychosomatycznie. Najczęstsze fizyczne objawy depresji to:
Przyzwyczailiśmy się do nazywania depresją złego samopoczucia, uczucia samotności lub jesienno-zimowego spadku nastroju. Różnica między nimi polega jednak na tym, że wahania nastroju prędzej czy później się stabilizują. Momenty złego nastroju nie są niczym złym, stanowią naturalną część psychiki człowieka i nie musimy się ich obawiać.
Jeśli jednak czujesz, że momenty te znacznie się przeciągają i wpływają na jakość Twojego życia, mogą być to pierwsze oznaki depresji. Na tym etapie rozmowa z psychoterapeutą może pomóc w znalezieniu przyczyny oraz rozwiązaniu problemu. Podczas konsultacji dowiesz się również, czy depresja ma charakter kliniczny, tj. czy można ją jednoznacznie zdiagnozować.
Rzetelną diagnozę zawsze przeprowadza specjalista za pomocą testów psychologicznych. Najczęściej jest to psycholog kliniczny, psychiatra, ale także lekarz rodzinny. Na podstawie testów psychologicznych i wywiadu ustala następnie diagnozę i omawia z pacjentem odpowiednie leczenie. Procedura ta dotyczy głównie cięższych postaci depresji. W przypadku łagodniejszych trudności pomocna okazuje się często tylko rozmowa doradcza z terapeutą.
Leczenie depresji to proces indywidualny. W zależności od nasilenia depresji stosuje się psychoterapię, leki (zazwyczaj antydepresanty) lub ich kombinację. Jeśli doświadczasz pierwszych oznak depresji, poszukaj sposobów na złagodzenie jej objawów do czasu, wizyty u profesjonalisty:
Ustal regularną rutynę, do której przyzwyczajenie się może zająć trochę czasu, ale która ostatecznie będzie miała pozytywny wpływ na poziom hormonów, który jest częściowo odpowiedzialny za stany depresyjne. Prowadź zdrowy tryb życia, unikaj alkoholu i kofeiny, jeśli to możliwe.
2. Zwierz się bliskiej osobie
Poufna rozmowa może uwolnić Cię od przygnębiającego uczucia samotności. Oprócz wsparcia druga osoba z pewnością zapewni ci przestrzeń do uporządkowania myśli, które wydają się nie do zniesienia. Podobną usługę zapewni również terapeuta online, który jest ekspertem specjalizującym się bezpośrednio w tych specyficznych zaburzeniach psychicznych.
3. Spróbuj ruchu, relaksu lub masażu
Tak jak umysł wpływa na ciało, tak ciało wpływa na umysł. Przyjemnie pobudzając zmysły, złagodzisz również napięcie psychiczne, które towarzyszy depresji. W Internecie można znaleźć szereg treningów relaksacyjnych lub autogennych z przewodnikiem. Możesz zafundować sobie również aromaterapię lub aktywność fizyczną w postaci spaceru.
Depresję poporodową mogą doświadczyć nawet te kobiety, które do tej pory czuły się psychicznie zrównoważone i nie cierpiały na znaczne wahania nastroju.
Jedną z możliwych przyczyn okazuje się zmiana poziomu hormonów płciowych, w tym przypadku grupy estrogenów. Estrogen gwałtownie spada po porodzie, a jego poziom zmienia się w kolejnym okresie karmienia piersią. Poprzez wzajemne oddziaływanie wzrasta ryzyko stanów depresyjnych na poziomie procesów biochemicznych.
W tym okresie kobiety z dnia na dzień tracą również regularny sen, gdyż zmienia się cała ich codzienna rutyna, która jest podporządkowana potrzebom dziecka.
Nie pomaga też izolacja społeczna, która dla wielu kobiet może być stresująca. Jeśli chodzi o depresję psychiczną, często wspiera wyuczone sposoby myślenia. Jednym z nich może być na przykład przekonanie, że proszenie o pomoc jest oznaką słabości. Czasem to niepozorne zdanie wybrzmiewające w podświadomości może doprowadzić kobietę na skraj psychicznego i fizycznego wyczerpania.
Depresja poporodowa może objawiać się zaraz po urodzeniu dziecka, ale także po zakończeniu okresu poporodowego. Depresja może również wystąpić u kobiet w ciąży.
Objawy depresji poporodowej obejmują:
Psychoza laktacyjna lub poporodowa to cięższa postać depresji poporodowej. Najczęściej pojawia się zaraz po urodzeniu lub w ciągu pierwszych dwóch tygodni, ale może również pojawić się w ciągu dwóch miesięcy po urodzeniu. Objawy psychozy laktacyjnej obejmują:
Natychmiastowe leczenie jest bardzo ważne w przypadku psychozy laktacyjnej, ponieważ matka często całkowicie traci zdolność do opieki nad dzieckiem. Jednak przy szybkim leczeniu, zwykle z lekami lub hospitalizacją, objawy psychozy szybko ustępują.
Niektóre osoby z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi mogą nie zdawać sobie sprawy, że cierpią na depresję – mogą nazwać to złym nastrojem i czekać, aż minie. Czasem po prostu nie chcą przyznać się do swoich problemów lub boją się prosić o pomoc.
Jeśli podejrzewasz, że ktoś bliski cierpi na depresję, podejdź do sytuacji z wyczuciem. Taka osoba najbardziej potrzebuje wsparcia i empatii. Jeśli to możliwe, pomóż mu postępować zgodnie z codzienną rutyną i stworzyć bezpieczną przestrzeń, w której nie boi się mówić o swoich uczuciach. Porusz również temat profesjonalnej pomocy. Postaraj się o tym mówić w taki sposób, aby było jasne, że w żaden sposób nie potępiasz tej metody, a wręcz przeciwnie, uważasz, że jest przydatne narzędzie.
Warto przygotować się również na to, że zachowanie bliskiej osoby w depresji może różnić się od tego, do czego jesteś przyzwyczajony. Nie denerwuj się, że starasz się jak najlepiej pomóc ukochanej osobie, a ona nie wydaje się tego doceniać. Możliwe, że jest w fazie depresji, w której po prostu nie może tego docenić i zajmie mu to trochę czasu. Ale uwierz, że możesz znacznie ułatwić podróż wyjścia z depresji.
„Każdej wiosny czuję się tak samo, wyczerpany i pozbawiony życia. Zwykle pomaga dużo snu, spokoju i samotności. Ale jakoś to nie wystarczyło w tym roku. Mijały tygodnie i czułem się raczej gorzej niż lepiej. Stopniowo zacząłem mieć kłopoty z wychodzeniem z mieszkania lub zmuszaniem się do pracy. Robiłem zakupy tylko wtedy, gdy było to absolutnie konieczne, a najgorsze było udawanie przed własną rodziną, że wszystko jest w porządku. Pewnego dnia doszło do mnie, że nie dam rady tak dłużej funkcjonować. Dziękuję za możliwość psychoterapii online, bo na pewno byłoby mi dużo trudniej poradzić Sobie z tym przez co w tamtym momencie przechodziłem. Na terapii udało mi się odkryć jedną istotną rzecz – wypełniłem swoje życie wieloma obowiązkami, które od dawna nie przynoszą mi radości ani sensu. Przez ten czas dokonałem ponownej oceny wielu rzeczy i mimo, że jeszcze dużo pracy przede mną, w końcu po długim czasie znów czuję energię i chęć do życia.”